2. بخشش گناهان

گناهان انسان هر چقدر هم که بزرگ و فراوان باشد، با توبة واقعی بخشیده می‌شود. مغفرت و رحمت الهی و آمرزش همة گناهان، در قرآن کریم به روشنی بیان شده و مورد تأکید قرار گرفته است:
«قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ»(زمر/53)
بگو: ای بندگان من که بر خویشتن زیاده‌روی روا داشته‌اید، از رحمت خدا نومید مشوید. در حقیقت، خدا همة گناهان را می‌آمرزد، که او خود آمرزنده مهربان است.
سیری در سیرة اهل بیت(ع) و نگرشی به شیوة برخورد آن بزرگواران با گناه‌کارانِ نادم و پشیمان، به روشنی حاکی از بخشش و آمرزش گناهان انسان، پس از توبه است. روایات و حکایات فراوانی شاهد این ادّعا است:
به عنوان مثال، شخصی به نزد پیامبر اکرم (ص) آمد و گفت: زنی فرزند خود را کشته است، آیا راهی برای توبة او وجود دارد؟ پیامبر فرمودند: قسم به کسی که جان محمّد در دست او است، خداوند توبة او را قبول می‌کند و او را عفو می‌فرماید. سپس افزودند:
«إنَّ بَابَ اَلتَّوْبَةِ مَفْتُوحٌ مَا بَینَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ أِنَّ التَّائِبَ مِنَ الذَّنْبِ کمَنْ لَا ذَنْبَ لَه»(جامع‌الأخبار، ص88)
باب توبه از بین مشرق تا مغرب گشاده است و کسی که از گناه توبه کند، مانند کسی است که گناهی ندارد.
امام صادق(ع) نیز در روایتی فرمودند:
«إذَا تَابَ العَبدُ المُؤمِنُ تَوبَةً نَصوحاً أحَبَّهُ اللّه ُ فَسَتَرَ عَلَيهِ فِي الدّنيا و الآخِرَةِ»
زمانی که بنده‌ای «توبه نصوح» کند، خداوند او را دوست داشته و عیبش را در دنیا و آخرت می‌پوشاند.
راوی می‌گوید: به آن حضرت عرض کردم چگونه خداوند عیوب بنده را می‌پوشاند؟ فرمودند:
«يُنْسِي مَلَکَيْهِ مَا کَتَبَا عـَلَيـْهِ مـِنَ الذُّنـُوبِ وَ أوحَي إِلَی جَوَارِحِهِ اکْتُمِي عَلَيْهِ ذُنُوبَهُ وَ أوحَي إِلَی بِقَاعِ الْأَرْضِ اکـْتـُمـِي عَلَیهِ مـَا کـَانَ يـَعْمَلُ عَلَيْکِ مِنَ الذُّنُوبِ فَيَلْقَی اللَّهَ حِينَ يَلْقَاهُ وَ لَيْسَ شَيْءٌ يَشْهَدُ عَلَيْهِ بِشَيْءٍ مِنَ الذُّنُوبِ»(الکافی، ج2، ص436)
خداوند گناهانش را از یاد دو فرشته موکلش برده و به جوارحش وحی می‌کند که گناهان او را بپوشانند و به قطعات زمین وحی می‌کند، گناهانی که بر روی آنها انجام داده است پوشیده دارند، و لذا خداوند را در حالی در روز حساب ملاقات می‌کند که چیزی بر علیه او درباره گناهان شهادت ندهد.
بنابراین هر چه گناه بزرگ و فراوان باشد، با توبه بخشیده می‌شود. پیش از این در توضیح این‌که پذیرش توبه هم هیچ شرطی ندارد، آوردیم که قوم حضرت یونس(ع) با اینکه خداوند را نافرمانی کردند و یونس پیامبر(ع) را اذیّت نمودند و موانع بسیاری برای رسالت وی فراهم آوردند، ولی همین که آثار عذاب الهی هویدا شد و آنان حقیقتاً توبه کردند، پذیرفته شد و موجب گردید که خداوند رحمان و رحیم، آن قوم را ببخشد و عذاب خوارکننده دنیا را از آنان بردارد و تا زمان اجل طبیعی، به آنان مهلت و حیات مجدّد عطا فرماید.(یونس/98)

سیروسلوک، منزل دوم: توبه؛ مرجع عالیقدر آیة‌الله العظمی مظاهری (مد ظله العالی)